5 drzew o ozdobnych liściach jesienią
Nie macie wrażenia, że jesień to czas, kiedy z cienia wychodzą drzewa? Odciągają nasz wzrok od ziemi i nieco przygaszonych o tej porze rabat bylinowych. Zachwycają nie tylko kolorem - słonecznymi, ciepłymi barwami od złota do purpury, ale i niezwykłymi kształtami. Liście to trochę takie jesienne kwiaty, nie sądzicie? Poza tym, nic tak nie poprawia nastroju w październikowy czy listopadowy dzień jak właśnie słoneczna barwa liści. I nawet jeśli trzeba trochę pomachać grabiami (co zresztą wskazane jest dla utrzymania formy), to warto zaprosić drzewa do swego ogrodu. Nawet tego najmniejszego. A jaka piękna jest ściółka z jesiennych liści na rabatach!
Mam dla Was propozycję pięciu drzew o interesujących liściach. Kolorach i kształtach. Wybór absolutnie subiektywny. I jak wszystkie zestawienia top…. absolutnie nie wyczerpuje tematu.
Ginkgo biloba (miłorząb dwuklapowy)
To oryginalne i dekoracyjne drzewo wyjątkowe pod wieloma względami. Mimo przynależności do grupy drzew nagozalążkowych nie wytwarza igieł ani łusek, lecz piękne, wachlarzowate liście. Miłorzęby pojawiły się na ziemi przed wieloma milionami lat jednak do czasów współczesnych przetrwał tylko jeden gatunek. W wieku 30 lat osiąga około 8-12 metrów wysokości,.W ofercie szkółek można znaleźć formy szczepione, które nie osiągają takich rozmiarów.
Wyjątkowe liście miłorzęby mają kształt wachlarzowaty i są często podzielone na dwie klapy. Liście pięknie przebarwiają się jesienią na żółto.
Uprawa miłorzębu jest łatwa. Drzewo jest doskonale przystosowane do panujących w Polsce warunków klimatycznych i nie przemarza nawet w najsurowsze zimy. Ponadto miłorzęby świetnie znoszą suszę i zanieczyszczenie powietrza w miastach. Najlepiej rosną oczywiście na glebach żyznych i przepuszczalnych, jednak ich wymagania glebowe i wilgotnościowe są małe.
Na zdjęciu liść odm. MARIKEN
Acer griseum (klon strzępiastokory)
To wysoki krzew lub niskie, wielopienne drzewo. Dorasta do około 5m wysokości. I chociaż cechą charakterystyczną gatunku jest łuszcząca się, jasnobrązowa kora wygląda szczególnie malowniczo zimą, to jego liście też zasługują na uwagę. Mają około 6 cm długości i każdy składa się z 3 listków, które latem są ciemnozielone, spodem matowe a jesienią pięknie przebarwiają się na czerwono lub pomarańczowo.
Gatunek mało wymagający w stosunku do gleby. Najlepiej rośnie na podłożu umiarkowanie wilgotnym, przepuszczalnym, glebach próchniczych i lekko kwaśnych. Wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych.
Liriodendron tulipifera (tulipanowiec amerykański)
Rośnie dosyć szybko i dorasta do 20-25 m wysokości. Ale istnieją mniejsze odmiany np Ardis, która dorasta do 6m. Stożkowata korona młodych drzew u starszych okazów staje się szeroka i regularna. Niespotykana u innych uprawianych u nas drzew forma blaszki liściowej przyjmuje bardzo ciekawy kształt, przypominający nieco w zarysie egzotycznego motyla o rozpostartych skrzydłach. Liście mają od 15 do 20 cm długości i szerokości, z wierzchu są jasnozielone, zaś od spodu lekko niebieskawe, jesienią malowniczo przebarwiają się na żółto. Równie oryginalne i atrakcyjne co liście, są kwiaty tulipanowca, które przypominają kształtem tulipany.
Tulipanowiec preferuje gleby żyzne, wilgotne, stanowiska słoneczne. Drzewa rosną zdrowo, rzadko ulegają atakom szkodników bądź porażeniu przez patogeny chorobotwórcze.
Liquidambar styraciflua (ambrowiec amerykański )
Drzewo sprowadzono w XVII wieku do Europy przede wszystkim ze względu na bogate walory dekoracyjne, a zwłaszcza efektowne, jesienne przebarwianie liści. Uprawiane u nas ambrowce dorastają do 10-20 m wysokości, a najokazalsze egzemplarze można spotkać w zachodniej części kraju, Podczas ciepłej i długiej jesieni ich liście przebarwiają się w odcieniach szkarłatnej, ognistej czerwieni z domieszką fioletu, różu lub brązu. W tym czasie niewiele innych gatunków może dorównać ambrowcom swoim urokiem.
Ambrowiec amerykański najlepiej rośnie na glebach świeżych, żyznych, głęboko uprawionych, kwaśnych lub obojętnych, ale nie zasadowych.
Cornus florida (Dereń kwiecisty)
To niewielkie drzewo, zwykle wielopniowe. Rośnie powoli i dorasta do 3-5m wys. Popularne jest ze względu na atrakcyjność w trakcie kwitnienia, które trwa nawet przez kilka tygodni. Ale niewątpliwą ozdobą derenia są także jego szata jesienna, kiedy jego liście przebarwiające się na czerwono-karminowy lub fioletowy kolor.
Derenie wymagają gleb żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych o kwaśnym pH. Preferują stanowiska słoneczne do półcienistych, miejsca zaciszne, osłonięte od wiatru. Dosyć dobrze znoszą krótkotrwałą suszę.
A jakie jest Twoje ulubione „jesienne” drzewo?
Autorka tekstu i zdjęć: MAGDALENA WDOWIAK - Ogrodniczka pasjonatka. Uwielbia każdy aspekt ogrodnictwa: przede wszystkim rośliny, ale też historię, kulturę a nawet język. Lubi czytać, pisać i rozmawiać o ogrodach. No i oczywiście je odwiedzać. W wolnych chwilach fotografuje i prowadzi bloga.